بهانه*
بي تو
نه بوي خاك نجاتم داد
نه شمارش ستاره‌ها تسكينم
چرا صدايم كردي؟
چرا!
سراسيمه و مشتاق
سي سال بيهوده در انتظار تو ماندم و نيامدي
نشان به آن نشان
كه دو هزار سال از ميلاد مسيح مي‌گذشت
و عصر
عصر واليوم بود
و فلسفه بود
و ساندويچ دل و جگر!...
(*) از كتاب من و نازي، نوشته حسين پناهي
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر